راستی! تو که من رو می‏شناسی! حرف مفت زیاد می‏زنم. البته منظورم این نیست که عذاب این حرفام رو بهم هدیه نکنی. خیلی وقته حتا به آتیشتم راضی‏ام؛ آخه مامانم گفته وقتی می‏بینی اونی که بیش‏تر از همه ازش انتظار داشتی بدتر از همه می‏شه، خودت رو بزن به احمقی.

می‏دونی که؟ من چند وقته خیلی حسودم. خیلی. به همه حسودی‏م میشه. حتا به گربه‏ی نداشته‏ی خودم. اما الان به اونی که اون پایین یه چیزایی نوشته حسودی‏م شد.

حکما اگه یه بچه چهار ساله به خاطر کتک خوردن از مامانش باهاش قهر کنه، باید مامانه رو دار زد؛ چون دست کم عُرضه نداشته به بچه ش بفهمونه که کتک می تونه از سر دلسوزی باشه. یاعلی مددی!

حتا عرضه قهر کردن هم ندارم. به اندازه یه بچه 4 ساله هم عرضه ندارم که وقتی از مامانش کتک بیجا می خورده میگه قهر قهر قهر. چیه می خوای بگی اون بچه چهار ساله نمی فهمه؟ می خوای بگی بیجا بودن یا به جا بودن رو مامان باید تشخیص بده؟ باشه. راحت باش.